θεομήνυτος

θεομήνυτος, -ον (Α)

ο σύμφωνος με τη θεία διδασκαλία, ο διδαγμένος από τον θεό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + -μήνυτος (< μηνύω), πρβλ. α-μήνυτος, αυτο-μήνυτος].